เซิร์ลเกิดที่เมืองเคมบริดจ์ ประเทศอังกฤษ โดยพ่อของเขาเป็นคนงานที่ทำการไปรษณีย์ผู้ซ่อมสายโทรศัพท์[3] เขาเริ่มวาดรูปเมื่ออายุห้าขวบและออกจากโรงเรียน (โรงเรียนกลาง – ปัจจุบันคือโรงเรียนพาร์กไซด์) เมื่ออายุ 15 ปี เขาฝึกที่วิทยาลัยศิลปะและเทคโนโลยีเคมบริดจ์ (ปัจจุบันคือมหาวิทยาลัยแองเกลียรัสกิน) เป็นเวลาสองปี[4]

ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1939 โดยตระหนักว่าสงครามเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาจึงละทิ้งการเรียนศิลปะเพื่อเข้ากรมทหารช่างหลวง ส่วนในเดือนมกราคม ค.ศ. 1942 เขาถูกส่งไปประจำการที่สิงคโปร์ หลังจากต่อสู้ในแหลมมลายูหนึ่งเดือน เขาก็ถูกจับเชลยพร้อมกับทอม ฟอร์ดแฮม เซิร์ล ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาเมื่อสิงคโปร์ตกเป็นของญี่ปุ่น เขาใช้เวลาที่เหลือของสงครามไปกับการเป็นเชลย ที่แรกในเรือนจำจางี และจากนั้นก็อยู่ในป่าแคว โดยทำงานในทางรถไฟสายมรณะสยาม-พม่า เซิร์ลเป็นทั้งโรคเหน็บชาและมาลาเรียในระหว่างที่เขาถูกคุมขัง ซึ่งรวมถึงการถูกเฆี่ยนตีหลายครั้ง และน้ำหนักของเขาลดลงจนเหลือไม่ถึง 40 กิโลกรัม เขาได้รับการปลดปล่อยในปลายปี ค.ศ. 1945 ด้วยความพ่ายแพ้ครั้งสุดท้ายของฝ่ายญี่ปุ่น หลังสงคราม เขาทำหน้าที่เป็นศิลปินในการพิจารณาคดีเนือร์นแบร์ค และต่อมาในการพิจารณาคดีอาด็อล์ฟ ไอช์มัน (ค.ศ. 1961)[5]

เขาแต่งงานกับนักข่าวชื่อเคย์ เวบบ์ ในปี ค.ศ. 1947 ซึ่งพวกเขามีลูกเป็นฝาแฝดชื่อเคทและจอห์นนี ส่วนในปี ค.ศ. 1961 เขาย้ายไปปารีส โดยลาจากครอบครัวของเขา ซึ่งพวกเขาหย่าร้างกันในปี ค.ศ. 1967[6] ต่อมาเขาได้แต่งงานกับโมนิกา โคนิก ซึ่งเป็นจิตรกร, นักออกแบบโรงละครและอัญมณี[7] หลังจากปี ค.ศ. 1975 เซิร์ลและภรรยาของเขาอาศัยและทำงานในภูเขาโอตพรอว็องส์

โมนิกาภรรยาของเขาเสียชีวิตในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2011 และเซิร์ลเสียชีวิตเมื่อวันที่ 30 ธันวาคม ค.ศ. 2011 ขณะอายุได้ 91 ปี